آقا علی اکبر خان فراهانی (که ردیف موسیقی را مدیون او هستیم) عادت داشت شبها به پشت بام می رفت و می نواخت. یک شب هر چه صبر کردند پایین نیامد. همانجا تار به دست جان داده بود.
هیچ وقت مقام الله را نمی زد. اگر هم می زد نه تمام هفت شاخه اش را. در یک جشنواره موسیقی هندی آنقدر اصرار می کنند تا بالاخره سنتش را می شکند. مقام را کامل می زند. مقام تمام می شود. دوتار می افتد. ملا ملنگ می میرد.
No comments:
Post a Comment